Eigenlijk is het te triest voor woorden dat dit boek geschreven is. En helaas is dit boek niet het enige in zijn genre. Sinds de jaren vijftig is het percentage van de ziekte kanker – en ook vele andere welvaartsziekten – gestaag doorgegroeid. Miljarden dollars en euro’s zijn in onderzoeken geïnvesteerd. Ondanks dat dat gebeurt en er inmiddels een lucratieve kankerindustrie (wat een bizar woord) is ontwikkeld. Inmiddels nemen de cijfers helaas alleen maar toe in plaats van af. Wat doen ‘we’ verkeerd?
Als je diesel in een benzine-auto gooit weet je dat hij mankementen gaat vertonen. Er is ook een gigantische starheid (lees financieel belang) van de medische wereld om niet open te staan voor andere behandelwijzen.
Gelukkig dat steeds meer mensen wereldwijd wel openstaan voor andere behandelwijzen dan de standaardprotocollen. Dit boek is daar een prachtig voorbeeld van.
Informatie
Wat je ook doet als je ziek bent of een diagnose krijgt: sta open voor andere informatie. Het liefst nog voordat je bij een arts aan zijn bureau zit.
Als je onwetend bent en een ‘uitwedstrijd’ speelt aan het bureau van een arts, ben je voor 100% overgeleverd aan zijn of haar woorden.
Als je daarentegen goed geïnformeerd bent, weet je sowieso dat je geen beslissing hoeft te maken of instemming ter plekke hoeft te geven.
Laura Bond haalt in haar boek dr. Bernie Siegel aan die zegt: “Een ‘goede’ patiënt zijn betekent meegaand en aangepast zijn en doen wat het systeem wil.”
“Maar het is niet goed voor je overleving.” Siegel moedigt patiënten aan voor overlevingstips inspiratie te putten uit het begrip ‘nieuwsgierig’: “‘Nieuwsgierig’ zijn betekent ook ‘leergierig’ zijn, en artsen zouden blij moeten zijn als patiënten binnenkomen met een lijst met vragen, echter voldoet de dokter vaak niet aan dit utopische beeld. Na de ontberingen van hun medische opleiding te hebben doorstaan, vinden veel artsen het ergerlijk als patiënten hun professionele advies in twijfel trekken.
Wat en wie geloof je
Realiseer je dat 99% van alle (kanker) medicijnen slechts symptomen onderdrukken en geen genezing teweegbrengen en daardoor ook de oorzaak van je ziekte niet wegnemen.
Een aantal jaren geleden heeft een Duitse arts, dr. Ulrich Abel, verbonden aan de universiteit van Heidelberg een grootscheepse studie gedaan naar alle wereldwijde, gepubliceerde klinische studies over chemotherapie. Er is nog steeds geen bewijs dat chemotherapie geneest en/of significant het leven kan verlengen; integendeel, het verwoest het laatste deel van je leven en genereert zelfs kanker.
Bedenk wat je wilt vragen als je voor een bureau van een arts zit en een diagnose krijgt. Vraag hem naar wetenschappelijke rapporten inzake de levensverlengende werking van chemotherapie … ze zijn er niet. En geloof vooral een arts niet die voorspelt hoelang je nog te leven hebt.
Het is misdadig dat artsen uitspraken mogen doen hoelang iemand nog ‘mag’ leven.
Lees je in en wordt mondig. Leg je leven niet in de handen van mensen die je over een paar maanden zijn vergeten.
Bestel het boek hier