Magnetron een recept voor kanker

In 1989 deed een Zwitserse voedingswetenschapper, Dr. Hans-Ulrich Hertel een aantal verontrustende ontdekkingen over magnetrons.

Ondertussen worden zijn explosieve ontdekkingen gestaafd door bewijs dat vanuit de hele wereld bijeengebracht wordt.
Hoe begon het allemaal?
Sommigen denken dat de magnetrons door de Duitsers ontwikkeld zijn tijdens de Tweede Wereldoorlog, om het bereiden van maaltijden in hun onderzeeërs te vergemakkelijken; anderen beweren dat dezelfde wetenschappers ze ontwikkelden om mobiele operaties te ondersteunen tijdens de invasie van de Sovjet-Unie. Hoe dan ook, de ontwikkeldatum stamt uit de Tweede Wereldoorlog.

Na de oorlog werd de technologie meegenomen naar de Verenigde Staten, waar deze verder werd ontwikkeld, wat resulteerde in de presentatie op de markt, in 1952, door de Raytheon Company van de eerste magnetron voor huishoudelijk gebruik.
Sindsdien is de technologie over de hele wereld gepromoot, terwijl er door de desbetreffende autoriteiten van die landen nagenoeg geen onderzoek is gedaan naar mogelijke schadelijke effecten.

Het was pas in de jaren zeventig dat de eerste rapporten verschenen waarin twijfel werd uitgedrukt over de veiligheid van voedsel dat in de magnetron bereid werd. Histologische studies van broccoli en worteltjes die in de magnetron ‘gekookt’ werden, onthulden dat de moleculaire structuur van voedingsstoffen misvormd waren tot aan vernietigde celwanden toe, terwijl bij ‘gewoon’ koken de celstructuur intact blijft (Journal of Food Science, 1975; 40:1025-9).

Hoe werkt een magnetron?
Een magnetron maakt gebruik van een apparaat dat de magnetronbuis wordt genoemd, waardoor bij zeer hoge frequenties een elektronenbundel oscilleert die de magnetrongolven (straling) produceert.
Huishoudelijke en commerciële apparaten gebruiken een frequentie van 2,45 gigahertz (GHz) bij een productie van 400 tot 1000 Watt voor een normale huishoudelijke oven waarvan de voeding bedoeld is om pulsen van 4000 Volt te leveren aan de magnetron. De frequentie van 2,45 GHz wordt gebruikt omdat water de elektromagnetische energie het snelste en maximaal absorbeert, waardoor voedsel dat water bevat snel wordt verwarmd.

De moleculen in het voedsel worden gedwongen zich aan te sluiten bij dit zeer snel wisselende veld en zich om hun eigen as te bewegen. Warmte wordt geproduceerd uit de aanzienlijke intermoleculaire wrijving.
Microstraling wordt vanuit de magnetronbuis de oven in gestraald, waar het voedsel, in tegenstelling tot gewone ovens die het omgekeerde doen, van binnenuit wordt verhit.
Verwarming van binnenuit kan aanleiding geven tot koude plekken, vandaar de noodzaak om het gerecht voortdurende te draaien.
Het maximale lekkageniveau dat volgens de huidige normen wordt toegestaan is een vermogensdichtheid van 5 milliwatt per vierkante centimeter op een afstand van 5 centimeter vanaf de ovendeur.
Deze limiet is gebaseerd op normen voor microstraling die worden betwist door hen die stellen dat ook met de niet-thermische effecten van straling rekening moet worden gehouden en meegeteld moeten worden in stralingsniveaus (zoals ook die van mobiele telefoons). De ovendeur moet regelmatig worden gecontroleerd om er zeker van te zijn dat deze geen straling lekt.
Dr. Hertels onderzoek
In1985 bundelde Dr. Hertel, een voedingstechnoloog die verscheidene jaren voor een van de internationaal opererende Zwitserse voedingsbedrijven had gewerkt, zijn krachten met Professor Bernard Blanc van het Federale Instituut voor Technologie om een uitgebreid onderzoeksprogramma uit te voeren naar de effecten van voeding uit de magnetron op de mens.
Toen het onderzoeksprogramma werd afgekeurd door het Zwitsers Nationaal Fonds (dat het Nationaal onderzoeksprogramma beoordeelt en financiert) besloten de twee wetenschappers zelf een kleiner onderzoeksprogramma te financieren.
Zij selecteerden acht personen van het Macrobiotisch Instituut van Kiental in Zwitserland. Allen, inclusief Hertel zelf, aanhangers van een strikt macrobiotisch dieet om de aanwezigheid van storende factoren die bloedwaardemetingen zouden kunnen beïnvloeden te minimaliseren. Met uitzondering van Hertel, die op dat moment 64 was, waren alle deelnemers tussen de 20 en 40 jaar.
Hertel vertelde aan “Wat doctoren je niet vertellen”: We leefden gedurende acht weken allen in hetzelfde hotel. Er werd niet gerookt, er was geen alcohol en geen seks. Met intervallen van twee tot vijf dagen kregen de vrijwilligers op hun nuchtere maag één van de acht mogelijke voedingsbronnen: rauwe melk afkomstig van een biologisch-dynamische boerderij; dezelfde melk maar dan ‘conventioneel’ gekookt; dezelfde rauwe melk, gekookt in een magnetron; ‘gewone’ gepasteuriseerde melk; rauwe groenten van een biologisch-dynamische boerderij, dezelfde groenten maar dan op een normale manier gekookt, dezelfde groenten, ingevroren en daarna ontdooid in een magnetron en dezelfde groenten, gekookt in de magnetron.
Van iedere vrijwilliger werden direct voor het eten bloedmonsters afgenomen en op vastgestelde momenten na het eten van de voeding die op bovenvermelde wijze bereid was.
Er werden aanzienlijke veranderingen waargenomen in het bloed van degenen die magnetronvoedsel hadden gegeten, waaronder een afname van alle hemoglobine- en cholesterolwaarden, zowel die van hoge-dichtheid lipoproteïnen (‘goed’ cholesterol) als de lage-dichtheid lipoproteïnen (‘slecht’ cholesterol) (Nexus, 1995; April-Mei: 25-7).
Op korte termijn was een duidelijk merkbare daling te zien van lymfocyten (witte bloedlichaampjes) na de inname van in de magnetron bereid voedsel in vergelijking met de inname van de andere voedingsmiddelen.
Bovendien ontdekte Hertel een belangrijk verband tussen de hoeveelheid microgolfenergie in het testvoedsel en de helderheid van die bacteriën die oplichten (wanneer ze onder een speciale lamp bekeken worden) op de blootstelling aan bloed van degenen die dat voedsel gegeten hebben.
Hertel concludeerde dat dergelijke energie doorgegeven kan worden aan degenen die magnetronvoedsel eten.
Naast deze effecten van het verwarmen van voedsel in de magnetron merkte Hertel ook niet-thermische effecten, die, zoals hij beweert, de permeabiliteit (doorlaatbaarheid) van de celwanden veranderen, door de elektrische potentialen tussen de binnen- en de buitenkant van de cel te veranderen.
De beschadigde cellen worden dan een makkelijke prooi van virussen, schimmels en andere micro-organismen.

Het natuurlijke herstelmechanisme van de cellen wordt ook verstoord, wat cellen uiteindelijk dwingt om te reageren op een ‘noodtoestand’ door over te schakelen van een aerobe (op zuurstof gebaseerde) naar een anaerobe (zonder zuurstof) gasstofwisseling.
In plaats van water en kooldioxide produceren zij waterstofperoxide en koolmonoxide. In een dergelijke situatie, zo verklaart Hertel, schakelen cellen over van ‘gezonde oxidatie’ naar een ‘ongezond fermentatie (vergistings) proces’ van energieopwekking.
Hertel voegt hieraan toe dat wanneer voedsel in de magnetron verwarmd wordt, de oven een vermogen van 1000 Watt of meer levert. De vernietiging en vervorming van voedselmoleculen die daaruit voortkomt, produceert nieuwe verbindingen, die radiolytische verbindingen worden genoemd, die in de natuur onbekend zijn. De huidig geldende wijsheid in wetenschappelijke kringen is, dat in de magnetron, maar ook op andere wijze bestraald voedsel, geen beduidend hogere niveaus van radiolytische verbindingen bevatten dan conventioneel gekookt voedsel, maar Hertels resultaten suggereren het tegendeel.

Bloedanalyses, genomen van de deelnemers bevestigden dat het niet goed zat bij degenen die magnetronvoedsel aten. Monsters die iedere morgen om kwart voor acht werden genomen, 15 minuten nadat er gegeten was, toonden aan dat rode bloedlichaampjes, hemoglobine-, hematocriet-, en leukocytenwaarden bij degenen die voedsel uit de magnetron aten allemaal onder de normale waarden lagen. Deze resultaten zijn verwant aan die van personen die neigen naar bloedarmoede; de resultaten waren nog duidelijker èn statistisch relevant in de tweede maand van de studie.
Terwijl deze waarden afnamen, namen de bloedcholesterol waarden evenredig toe.

Het is niet moeilijk te snappen waarom de publicatie in 1992 van dergelijke resultaten in Zwitserland een golf van woede veroorzaakte. Toch is de reactie van de Zwitserse autoriteiten en het bedrijfsleven dat hem voor het gerecht bracht en hem veroordeelde volgens de oneerlijke concurrentie wetgeving blijft een beschamend hoofdstuk in de Zwitserse geschiedenis.
De druk op professor Blanc was zo groot dat hij zich gedwongen voelde zich in het openbaar te distantiëren van de interpretatie van hun gezamenlijke rapport, kort na de publicatie ervan. Privé bekende hij tegen Dr. Hertel, dat hij vreesde voor de veiligheid van zijn gezin (Journal of Natural Sciences, 1998: 1:2-7).
Ondanks pogingen om hem in het openbaar het zwijgen op te leggen blijft het onderzoek van Dr. Hertel voor het publiek buiten Zwitserland toegankelijk via de post of via zijn website.
Kopieën zijn verkrijgbaar bij:
The World Foundation for Natural Science
Postbus 632
CH-3000 BERN
Zwitserland
Telefoon : 0041 33 438 1158
Telefax : 0041 33 437 4816
Website : www.wffns.org

Russen verbannen de magnetron
Na de Tweede Wereldoorlog experimenteerden de Russen ook met magnetrons. Vanaf 1957 tot recentelijk is hun onderzoek voornamelijk uitgevoerd in het Instituut voor Radiotechnologie in Klinsk in de Republiek Belarus (Wit-Rusland). Volgens de Amerikaanse onderzoeker William Kopp, die veel van het Russische en Duitse onderzoek bij elkaar bracht en daarvoor blijkbaar vervolgd werd (Journal of Natural Sciences, 1998; 1:42-3) werden door Russische forensische teams de volgende zaken waargenomen:
Het verwarmen van maaltijden geschikt voor menselijke consumptie in de magnetron, veroorzaakte:
• d-Nitrosodiethanolamine (een zeer bekende kankerverwekker)
• Destabilisatie van actieve biomoleculaire eiwitverbindingen
• Ontstaan van een bindend effect aan radioactiviteit in de atmosfeer
• Ontstaan van kankerverwekkende stoffen binnen eiwit-hydrolysaat verbindingen in melk en granen
• Microgolfstraling veroorzaakte ook veranderingen in de katabole (afbraak) processen van glucoside- en glactoside-elementen in bevroren fruit als ze op deze manier ontdooid worden
• Magnetrons veranderen het katabole gedrag van plantalkaloïden als zij rauw, gekookt of bevroren, zelfs gedurende zeer korte perioden, aan magnetronstraling werden blootgesteld
• Kankerverwekkende vrije radicalen werden gevormd in bepaalde moleculaire formaties van sporenelementen in plantaardige stoffen, in het bijzonder in rauwe wortelgroenten
• Het eten van in de magnetron bereid voedsel veroorzaakte een hoger percentage kankerachtige cellen in het bloed
• Als gevolg van chemische veranderingen in het voedsel ontstonden er storingen in het lymfestelsel, die weer degeneratie veroorzaken van het vermogen van het immuunsysteem om zichzelf te beschermen tegen kankergezwellen.
• De onstabiele afbraak van magnetronvoedsel veranderde de essentiële inhoud van de voeding die leidt tot stoornissen in de spijsvertering.
• Degenen die magnetronvoedsel hadden gegeten vertoonden een statistisch hogere incidentie van maag- en darmkanker, plus een algemene degeneratie van de perifere cellulaire weefsels en een geleidelijke afbraak van de werking van de spijsvertering en het uitscheidingsstelsel.
• Blootstelling aan microgolven veroorzaakte een aanzienlijke vermindering van de voedingswaarde van al het onderzochte voedsel, in het bijzonder:
o Een afname van de biologische beschikbaarheid van vitamine B-complex, vitamine C, vitamine E, essentiële mineralen en lipotropen (voor de stofwisseling van vetten)
o Vernietiging van de voedingswaarde van nucleoproteïnen (eiwitten) in vlees
o Verlaging van de metabolische (stofwisselings-) activiteit van alkaloïden, glucosiden1, galactosiden2 en nitrilosiden3 (elementaire plantaardige stoffen in groenten en fruit.)
o Duidelijke versnelling van de structurele ontbinding van alle voedingsmiddelen (Perceptions, 1996; mei/juni: 30-3).

Als gevolg hiervan werden in Rusland in 1976 magnetrons verboden; dit verbod werd na de Perestroika opgeheven.

Recent onderzoek
Hoewel op sommige van bovenstaande bevindingen nog nader moet worden in gegaan, heeft ander onderzoek in Groot-Brittannië en de Verenigde Staten andere mogelijke gevaren aan het licht gebracht.
In 1990 hebben twee wetenschappers van de Faculteit voor Medische Microbiologie van de Universiteit van Leeds de ongelijkmatige verhitting onderzocht die door magnetrons kan worden veroorzaakt.
Zij ontdekten dat het zoutgehalte in een portie aardappelpuree de temperatuur binnenin beïnvloedt. Hoe hoger het zoutgehalte, des te lager de temperatuur.
De auteurs concludeerden dat ‘de slechte doordringbaarheid van de microgolven in het testvoedsel met
1. Elke natuurlijke verbinding waarin een glucose voor komt (bron: www.encyclo.nl)
2. Eén van een aantal glycosiden die galactose bevat, Amygdaline, komt in onder meer voor in bittere amandelen, evenals in de pitten van kersen, appels, pruimen, perziken, abrikozen. (bron: en.wiktionary.org/wiki)
3. Vitamine B17
hoge ionische concentraties het gevolg kan zijn van de inductie van elektrische / ionische stroom aan de oppervlakte van het voedsel.

Dit zou ook verklaren waarom “commercieel voedsel”, opgewarmd in magnetrons, kookt aan de oppervlakte, maar van binnen koud is’ (Nature, 1990; 344:496).

In 1991 werd een geval gemeld van een patiënt in het ziekenhuis van Tulsa, Oklahoma, die stierf als gevolg van anafylaxie (een snelle systemische allergische reactie, die ook vaak een anafylactische shock wordt genoemd) na ontvangst van een bloedtransfusie van bloed dat was opgewarmd in de magnetron. De bestraling lijkt het bloed op een dusdanige manier veranderd te hebben dat het de dood van de patiënt veroorzaakte (Journal of Natural Sciences, 1998; 1: 2-7)4.

In augustus 1989 toonde onderzoek door de Britse regering aan dat listeria5 en andere mogelijk dodelijke bacteriën kunnen overleven in voedsel dat in de magnetron verhit is, zelfs als de instructies worden opgevolgd (Food Business, 1989; 20:12).

Ander, Amerikaans onderzoek, heeft aangetoond dat de gewoonte om restjes voedsel op te warmen in de magnetron mogelijk gevaarlijk is. Onderzoekers die in 1992 een uitbraak van Salmonella onderzochten onder degenen die deelgenomen hadden aan een picknick ontdekten dat van de dertig personen die overgebleven vlees hadden meegenomen naar huis, er tien waren die de magnetron gebruikten om het weer op te warmen. Alle tien werden ziek. Geen van de tien personen die een conventionele oven gebruikten, of een koekenpan om het varkensvlees in te verhitten werden ziek. De onderzoekers concludeerden dat, vergeleken met de conventionele manieren van voedsel opwarmen, de magnetron preventieve bescherming bood tegen ziekten (American Journal of Epidemiology, 1994: 139: 903-9).

Verhit geen melk in de magnetron
Verwarmen of ontdooien van menselijke moedermelk in de magnetron veroorzaakt een afname van de waarden van anti-infectieuze factoren in de melk, zelfs bij lage temperaturen (20 – 53 graden Celsius) (Pediatrics, 1992; 89:667-9). In een studie die werd uitgevoerd aan de Stanford Universiteit in Californië werd geconstateerd dat bij verhitting in de magnetron bij temperaturen hoger dan 72 graden Celsius een aanzienlijke afname van alle geteste anti-infectieuze factoren plaats vond. De onderzoekers van Stanford raadden het gebruik van de magnetron voor het verwarmen van moedermelk in ziekenhuizen sterk af, zelfs bij lage temperaturen.

Ander onderzoek heeft ook aangetoond dat het opwarmen van babyvoeding in de magnetron, giftige stoffen kunnen ontstaan maar dat tevens de voedingswaarde van de melk afneemt. De hoeveelheid veranderde proteïnen (eiwitten) was echter klein (Journal of the American College of Nutrition, 1994; 13:209-10). Niet al het bewijs is negatief. Wetenschappers van TNO Innovation For Life – Locatie Zeist (Voeding) voerden gedurende dertien weken een studie uit naar de effecten van magnetronvoedsel op de bloedsamenstelling en andere gezondheidsindicatoren bij ratten en blijkbaar vonden zij geen schadelijke effecten. (Food Chemical Toxic, 1995; 33 : 245-56). Dit waren echter dierstudies en deze hoeven niet noodzakelijkerwijs ook voor de menselijke gezondheid op te gaan.

Pas op? Lekkende additieven!
Een ander probleem met magnetronvoedsel is, dat het in vergelijking met conventioneel gekookt voedsel, veel minder kleur en smaak heeft; dit is het in het bijzonder het geval bij gebak. Dit heeft de ontwikkeling van voedseladditieven gestimuleerd die er kunstmatig de kleur en smaak aan geven die de consument daarvan is gaan verwachten.
De Australische academici Ashton en Laura stellen in hun sterk aan te raden boek: ‘The Perrils of Progress’ (Zed Books, Londen, 1999): ‘Een voorbeeld van een nieuw soort smaakstof producerende technologie voor gebruik in de magnetron, is die van de susceptoren. Deze middelen worden over het algemeen aan de verpakking van magnetronvoedsel gelijmd en worden gebruikt om plaatselijk gebieden met hoge temperaturen te bewerkstelligen. Dit heeft als effect dat het voedsel ‘bruint’ tijdens het ‘koken’ in de magnetron. Een subtiel neveneffect van de susceptormiddelen van vóór 1992 betrof het vrijkomen van kleine hoeveelheden van de giftige chemische stof bisfenol-A-diglycidyl ether (BADGE) in het voedsel tijdens het verwarmen in de magnetron. BADGE was een component van de koude lijmtechniek die werd gebruikt om susceptoren aan de verpakkingen te bevestigen.’ De auteurs citeren een studie uit 1992 waaruit bleek dat 52 pizzamonsters, waarvan er in negen van ??én merk susceptoren gebruikt waren, BADGE
Ander onderzoek heeft aangetoond dat een groot aantal chemische stoffen vrijkomt uit susceptoren die in vele soorten verpakkingsmateriaal aanwezig zijn van voeding die bedoeld is voor de magnetron, zoals pizza’s, wafels, en Franse frietjes.

Eén studie onderscheidde 44 verschillende vluchtige chemische stoffen, waaronder de kankerverwekkende stof benzeen (AOAC International 1993; 76:1268-75). Een andere chemische giftige stof waarvan waargenomen is dat deze zich verplaatst van de verpakking naar het voedsel, wanneer dit wordt verwarmd in de magnetron, is benzofenon, een component van de drukinkt op het kartonnen verpakkingsmateriaal (Food Additive Contaminates, 1994; 11:231-40).
Brood en ontbijtgranen worden vaak verkocht in met was bewerkte zakken zodat deze gemakkelijk in de magnetron opgewarmd kunnen worden.
Een recente studie heeft echter aangetoond dat het volgen van de gebruiksaanwijzing op de verpakking er in resulteerde dat 60% van de was overgebracht werd in het voedsel (Food Additives Contaminants, 1994; 11:79-89).
Van de PVC folie die het voedsel bedekt tijdens het verwarmen in de magnetron, werd vastgesteld dat ze weekmakers in een dusdanige mate in het voedsel afscheiden, dat een studie in 1996 aanbeval dat PVC tijdens het opwarmen niet in direct contact staat met voedsel (AB Bedeka, MG Kontominas, 1996; geciteerd in Ashton en Laura, 1999, pagina 68).

Bescherm jezelf tegen straling als je de magnetron moet blijven gebruiken:
• Laat hem regelmatig controleren op lekken, in het bijzonder de deur, die de neiging heeft tot lekken.
• Open nooit de deur wanneer de magnetron in bedrijf is.
• Houd ongeveer een meter afstand van de magnetron (in het bijzonder geldt dit voor kleine kinderen) wanneer deze in bedrijf is, om het stapeleffect van (zelfs) geringe blootstelling aan straling te voorkomen. De ooglens loopt het grootste risico bij voortdurende blootstelling aan microgolfstraling, omdat het geen mogelijkheden heeft om de energie thermisch of op een andere manier af te voeren.
• Vermijd het opwarmen van bevroren voedsel en kant-en-klaar maaltijden, zeker wanneer deze in hun verpakking opgewarmd moeten worden.
• Gebruik, wanneer dit maar mogelijk is, niet-PVC houdende schalen
• Ontmoedig opgroeiende kinderen om magnetronvoedsel te eten, of de magnetron te gebruiken
• Let er op dat het grootste deel van restaurantvoedsel tegenwoordig uit de magnetron komt. Daarbij worden grote – industriële – ovens gebruikt. Deze vormen zo mogelijk een nog groter risico voor de gebruikers. Degenen die deze ovens gebruiken zouden daarvoor moeten worden gewaarschuwd.
De boodschap lijkt duidelijk: Gebruik voor de bereiding van voedsel geen magnetron, vooral niet voor kinderen, tenzij daar een zeer dringende reden voor is. Weersta de gelikte en misleidende reclame die ‘de snelle oplossing’ biedt voor je ‘drukke leven’. Realiseer je dat je lichaam gezond voedsel nodig heeft, dat op een zo gezond mogelijke manier bereid moet worden om optimaal te kunnen functioneren. Afhankelijk van de mate waarin je minder gezond voedsel eet, zullen je organen en processen in je lichaam gaande zijn negatief
worden beïnvloed, wat leidt tot degeneratie en ziekte. Behandel je lichaam als een Rolls Royce en niet als een vuilnisbak!
Geschreven door Simon Best, redacteur en producent van de kwartaaluitgave: ‘Electromagnetic Hazard Therapy’
Email: simonbest@em-hazard-therapy.com
Website: http://www.em-hazard-therapy.com